ontstond de Europese Economische Gemeenschap (EEG). Eigenlijk was dit de basis van de huidige Europese Unie. Binnen het EEG werd een gemeenschappelijke markt gevormd, waarin bepalingen werden vastgesteld verschillende sectoren.

Het Verdrag van Maastricht in 1992 was uiteindelijk de eerste grote stap met betrekking tot soevereiniteit. Het Europees Parlement kreeg de wetgevende macht over alle lidstaten en er zou langzaam één gezamenlijke munt worden geïntroduceerd, de euro. Een paar jaar later werd nog een verdrag gesloten. Dit keer het Verdrag van Amsterdam dat in 1999 in werking trad. Hierdoor kreeg de Europese Unie nog meer centrale macht en lidstaten moesten juist meer soevereiniteit afstaan, doordat de EU op een veel eenvoudigere manier besluitvorming kreeg door de stemmen via de wijze van gekwalificeerde meerderheid. Ook werden bevoegdheden overgedragen aan het centraal gezag met betrekking immigratie en asielbeleid. Verder kwamen de schengenakkoorden onder de EU-verdragen. Het akkoord van Schengen is het verdrag dat ervoor gezorgd heeft dat we binnen de EU vrije verkeer van personen hebben met betrekking tot de open grenzen.

De Europese Unie wilde later graag gebruik maken van een Europese grondwet. Door afwijzing van Nederland en Frankrijk (via het referendum) werd dit voorstel voorgoed afgewezen.

 

In reactie daarop werd in 2007 het Verdrag van Lissabon. Hierin kreeg de EU meer bevoegdheden, meer macht naar het Europees Parlement en de invoering van een voorzitter van de Europese Raad. Ook in het laatst genoemde werd er vanaf nu gebruik gemaakt van een gekwalificeerde meerderheid. In de jaren daarop breidde de EU zich steeds meer uit door toetreding van meer landen.
Waar het dus op neerkomt is dat de huidige Europese Unie zoals we die nu kennen is omgevormd tot een politieke unie, waarin veel bevoegdheden nu centraal worden gestuurd, terwijl de intentie van dit hele proces een economische samenwerking was op kolen en staal om een oorlog tussen Frankrijk en Duitsland uit te sluiten.

Nu is de vraag dus: ‘hoe kijkt de Beweging Verenigd Rechts en Allochtonen aan tegen het bestaan van de Europese unie en zijn ze voor of tegenstander van deze federale unie’?

De Europese Unie is uiterst complex en daarom kijken we naar 4 actoren om de vraag te kunnen beantwoorden:

1) EU op politiek vlak
De Europese Unie heeft Nederland een groot voordeel meegegeven waar we vandaag de dag allemaal dankbaar voor zijn. We hebben sinds de Tweede Wereldoorlog onderling geen oorlog meer gevoerd en vanwege de Europese eenwording leven we al meer dan 75 jaar in vrede met elkaar. De EU zorgt voor solidariteit tussen de lidstaten onderling en dit is belangrijk om effectief met elkaar te kunnen samenwerken om op te treden tegen illegale immigratie, criminaliteit en terrorisme. Doordat al deze lidstaten samen als één team optreden, vormen we een gezamenlijk blok op het wereldtoneel om onze belangen te kunnen vertegenwoordigen. Zeker tegen grootmachten als de Verenigde Staten, Rusland en China. Een enkele lidstaat zal minder serieus genomen worden, doordat je een minder sterke machtspositie inneemt. Dat geldt zeker voor een klein land als Nederland.
Toch hebben we ook wat nadelen op politiek vlak.

 

Het belangrijkste nadeel is dat Nederland een groot deel van haar soevereiniteit heeft afgestaan aan de Europese Unie. Er zijn ons beperkingen opgelegd met betrekking tot de financiën. We mogen niet meer zelf kiezen hoeveel tekort op de begroting hebben en ook de staatsschuld wordt streng gecontroleerd door de EU. Ook bemoeit het zich met zaken zoals (een belangrijk onderwerp voor ons partijprogramma), het pensioenstelsel. Beleid dat in Nederland gevoerd wordt steeds meer Europees, waardoor we ons beleid niet meer goed kunnen afstemmen op nationaal niveau. Ons politieke beleid wordt dus steeds meer effectief en 2022 is toch wel een goed voorbeeld dat er in ons land nog veel mis is. Nog een nadeel is dat wij de mensen in de EU niet kunnen kiezen. Wel zijn er de Europese Parlementsverkiezingen, maar mensen in de Europese Raad en Commissie worden op ondemocratische wijze benoemd. Daar hebben we dus totaal geen inspraak op. Verder heeft het Schengenakkoord gezorgd voor een open grenzen beleid in alle lidstaten van de EU. In principe is dat een prima keuze, we kunnen immers naar onze buurlanden heen en weer zonder telkens te hoeven stoppen. Handel en transport maakt het hierdoor veel makkelijker. Wel is Nederlander veel kwetsbaarder geworden voor de illegale immigratie vanuit Noord-Afrika en het Midden-Oosten, drugshandelaren en andere soorten criminelen en terroristen. We hebben overigens geen grenscontroles, dus de meeste mensen kunnen binnenkomen zonder tegengehouden te worden.

2) EU op sociaal vlak
Zoals we al aangaven is reizen binnen Europa dus heel makkelijk geworden. Er zijn bijna geen grenscontroles tussen de lidstaten en hierdoor kan iedereen heen en weer reizen zonder te hoeven stoppen. Dit maakt zakelijke reizen ook veel aantrekkelijker. Ook kennen we in de EU dezelfde regelgeving met betrekking tot de voedselkwaliteit en veiligheid, maar ook de rechten van werknemers. We worden als Nederlanders dus beschermd door de EU op dit soort zaken. Ook kunnen we, als we in dit land via de rechterlijke macht ons gelijk niet hebben gekregen, tot aan de Europese Raad een procedure opzetten om ons recht te kunnen halen. Verder zijn alle rechten van onze burgers in de EU verwerkt, waardoor we tegen onze eigen overheid beschermd worden.

Een groot nadeel is de grote migratiestromen die de afgelopen jaren onze kant op zijn gekomen. Door een te grote stroom aan migranten en vluchtelingen in combinatie met voorrang op sociale huurwoningen voor statushouders, tekort aan woningen, meer druk op de verzorgingsstaat en hogere belastingen is de kloof steeds groter worden in ons met meer polarisatie tot gevolg. Ook leidt het tot een slechtere integratie over de hele linie doordat de overheid geen strenge toezicht hierop houdt. Autochtonen en allochtonen worden zo steeds meer tegen elkaar opgezet.

3) Economisch vlak
Nederlands als lidstaat van de Europese Unie kent een goed aantal voordelen. Zo zijn onze inkomens gestegen door toegenomen welvaart, is onze export gegroeid door toetreding van meer landen in de EU en investeren meer buitenlandse bedrijven in Nederland door de vrije aantrekkelijke Europese regels die daaraan verbonden zijn. Door de Europese interne markt zijn zaken zoals vliegen, bankieren, maar ook internetten goedkoper geworden doordat we als één blok een sterke concurrentiepositie innemen. Ook is de Europese infrastructuur sterk verbeterd. Verder betalen we met een gezamenlijke munt, waardoor het voor ons makkelijker en goedkoper is geworden om zaken te doen binnen ons continent. Ook zijn de risico’s van de wisselkoers hierdoor verdwenen. Doordat we in de EU dezelfde onderwijs eisen hebben worden onze diploma’s in andere lidstaten evengoed erkend. Solliciteren is dus veel makkelijker geworden. De arbeidsomstandigheden zijn in onze lidstaten gelijk geworden en daardoor kunnen Nederlandse werkgevers ook makkelijk personeel aantrekken uit bijvoorbeeld Oost-Europa.

Wel kost de lidmaatschap van de EU ons een hoop geld. Het kost ons 225 euro per persoon per jaar. Ook zijn economische problemen in andere lidstaten onze problemen geworden. Een bekend voorbeeld is de economische crisis van Griekenland. Dit heeft ons miljarden euro’s gekost en hetzelfde geldt voor andere Europese landen en hetzelfde geldt voor de schulden van Italië waarin ze sinds de jaren 80 door verkeerde politieke keuzes toentertijd, nu in verkeren. Verder kent de Europese markt ook niet alleen voordelen. Doordat andere Europeanen banen bezetten die Nederlanders hadden kunnen doen, heeft dat effect op onze arbeidsmarkt en dus onze economie. We hebben een grotere verstoring in ons economische dynamiek. Nederlanders die niet het vermogen hebben om zich aan te passen lijden onder de snelle economische veranderingen.

4) Cultureel vlak
Door subsidies vanuit de EU kan ons land de culturele projecten bekostigen. Dit had anders uit eigen zak moeten. Doordat we ook makkelijker in andere EU landen kunnen studeren en werken, wordt Nederland steeds meer ontwikkeld. Ook de kwaliteit van ons onderwijs is door de huidige EU regels gewaarborgd. Denk bijvoorbeeld aan het creditsysteem, waarin je ieder jaar op het HBO of universiteit 60 studiepunten kunt scoren. Onze diploma’s zijn ontzettend waardevol. De EU heeft miljarden euro’s aan onderzoeksgeld waar ook Nederlandse onderzoekers gebruik van kunnen maken. Wij profiteren hier dus aan mee en meer financiële middelen voor onderzoeken leiden dus tot meer resultaten en ontwikkeling.

De Europese eenwording leidt helaas wel tot het verlies van nationale identiteit. Nog los van het feit dat de Europese volkeren zich over het algemeen sowieso niet verbonden voelen met elkaar, waardoor Europese eenwording eigenlijk nooit echt zal bestaan. Ook dreigen Europese concurrenten onze eigen bedrijven over te nemen waardoor de Nederlandse cultuur in gevaar komt. Concurrentie is dus goed voor economische groei, maar niet voor de culturele waarborging van een natiestaat.

 

Ook is de EU niet pragmatisch wanneer het aankomt op dit vlak. Nederlanders, Bulgaren en Polen zullen zichzelf nooit als Europeanen identificeren en beschouwen elkaar ook niet als hetzelfde, omdat onze culturele normen en waarden simpelweg verschillen. Ook zijn de Oost-Europese landen een stuk religieuzer dan de westerse landen. Hieruit is dus duidelijk een kloof te zien binnen de unie.
Hieruit concluderen wij dat Nederland er politiek gezien op achteruit gaat. De ondemocratische processen binnen de besluitvorming van de EU, het afstaan van onze soevereiniteit en de problemen die andere lidstaten met zich meebrengen wegen zwaarder tegenover de voordelen. Wel gaan we er economisch gezien op vooruit. De groeiende welvaart, de verbeterde arbeidsomstandigheden en de concurrentie binnen de interne markt vertroebelen de economische nadelen die daar tegenover staan. Ook sociaal gezien gaan we er op vooruit. We hebben veel beter bereik met andere lidstaten en door dezelfde EU wet en regelgeving worden we op een belangrijk aantal vlakken goed beschermd. Wel gaan we er cultureel op achteruit. We verliezen steeds meer onze identiteit, met name door het open grenzen beleid waar mensen buiten de EU van profiteren ten koste van de Nederlandse samenleving, ook op zakelijk niveau, waardoor onze bedrijven steeds meer in een hoek worden gedreven door andere Europese concurrenten. Ondanks dat de EU ons wel subsidies verleent voor cultuur en wetenschappelijk onderzoek, staat dat toch wat ons betreft niet zwaar genoeg tegenover de maatschappelijke gevolgen die we op cultureel vlak als lidstaat ervaren.

Doordat we op twee van de vier actoren ons land dus niet kunnen verbeteren en zelf achteruitgaan, geeft dit onze beweging een kritische positie op de Europese Unie. We willen zeker niet uit de EU stappen, dat kan zeer grote gevolgen hebben voor ons land waarin Nederland weer opnieuw moet gaan onderhandelen over allerlei zaken waarin de EU niet graag meewerkt, neem de Brexit als voorbeeld. Dit past dus ook niet binnen ons pragmatische principe. Wel willen wij strikte herzieningen op alle vier vlakken om de positie van Nederland te versterken op continentaal niveau. We moeten ons deel eisen!

 

Oplossingen

​

• Nederland niet meer de pinautomaat van de EU

Op dit ogenblik staat Nederland voor bijna 250 miljard euro garant in het eurosysteem. We geven teveel geld uit aan Zuid-Europese landen, terwijl de zorg, woningmarkt, energieprijzen en onze verzorgingsstaat als geheel onder zeer grote druk staan. Wij betalen miljarden euro’s aan Zuid-Europa, omdat zij schulden hebben staan die afgelost moeten worden. Wij begrijpen natuurlijk dat de EU gebaseerd is op solidariteit en dat wij als land zelfs afhankelijk zijn van een land als Italië, omdat we een exporteconomie zijn. Toch vinden we als beweging niet dat Nederland voor zoveel kosten moet opdraaien, door de pinautomaat van Zuid-Europa te worden. Dat werkt niet en de miljarden die we aan hen besteden kunnen we enorm goed gebruiken om hier onze eigen problemen op te lossen. We moeten de geldstromen van noord naar zuid dus goed met andere lidstaten bespreken en komen tot andere oplossingen. Wat ons betreft moet ook de lidmaatschap van Italië als EU lidstaat besproken worden. Door de grote schulden waar Italië mee kampt, ondanks de voorzichtige uitgaven die het land heeft, zullen zij in de EU geen economische groei gaan doormaken. Hoeveel miljarden we maar ook aan hen blijven uitbesteden. Je kunt dus als lidstaat kiezen voor een langzame dood zonder economische groei of voor uittreding waarin op korte termijn veel kosten bij komen kijken, maar op de langere termijn weer groei kan realiseren. Dit komt ten goede uit voor zowel Italië (op lange termijn) als Nederland (op korte termijn) en de EU als geheel.

​

 

• Vetorecht gebruiken tegen uitbreiding centrale macht EU

Nog meer bevoegdheden en macht naar Brussel is voor ons geen optie. De Europese Unie, dat al tot een politieke unie is omgevormd, kent een te grote macht ten opzichte van onze soevereiniteit. Nederland moet zich al houden aan allerlei richtlijnen (harmonisatie) binnen de EU en ook op verschillende beleidsterreinen. Ondanks dat dit op sociaal en economisch vlak voordelen met zich meebrengt, is de grens wel bereikt. Nederland moet het vetorecht gebruiken bij een toekomstig voorstel, waarin er niet meer macht op federaal niveau komt te staan.

 

• Geen Europees leger

Wij zijn een felle tegenstander van een EU leger. Dit soort plannen zijn vaak binnen de EU top besproken en is vaak zelfs ter discussie gesteld om het serieus te overwegen. Wij willen dat niet. Defensie moet altijd de taak van een soevereine staat blijven en mag niet op federaal niveau geregeld worden. Bovendien zijn we al lid van het NAVO bondgenootschap waar zo’n 30 landen lid van zijn. Een aanval op een NAVO lidstaat is een aanval op alle lidstaten en dat betekent dat Nederland militair gezien al goed beschermd wordt. Wel vinden wij dat er binnen de EU militaire missies bevorderd mogen worden om uiteindelijk een sterke defensiesamenwerking te creëren. De EU is ontstaan als economisch samenwerkingsverband en is inmiddels een politieke unie geworden, waarin wij als lidstaat ook al medeverantwoordelijk zijn voor wat de EU op het wereldtoneel doet. Als daarbij een Europees leger tot stand komt, waarin de EU zich officieel omdoopt tot federale unie, dan kunnen wij in een oorlog meegesleept worden waar we niets mee te maken willen hebben. Dit risico hebben we al met ons NAVO lidmaatschap. Defensie is en zal altijd een nationaal voorrecht moeten blijven.

 

• Gebruik maken van tijdelijke ontheffing Schengenakkoord

Het Schengenakkoord is een verdrag dat o.a. Nederland heeft getekend om het vrije verkeer van personen mogelijk te maken. Grote nadelen die hierbij komen kijken zijn ongecontroleerde migratiestromen, drugshandelaren en criminelen die ons land binnenkomen en een grotere dreiging van terrorisme. Deze ontheffing geeft ons de gelegenheid om weer controle te hebben over onze grenzen zonder uit een akkoord te stappen of uit de EU te treden. Frankrijk heeft gebruik gemaakt van de ontheffing om migratiestromen vanuit Tunesië te beperken. De ontheffing binnen dit akkoord kan heel goed aansluiten op ons asiel en immigratiehoofdstuk, waarin wij een uitgebreid plan hebben staan hoe we doormiddel van een migratiequotum, stoppen met verlenen van voorrang op sociale huurwoningen en de invoering van een green card systeem weer oplossingen en ruimte kunnen bieden op maatschappelijke vraagstukken.
Tegelijkertijd willen we om de tafel met de EU lidstaten om de inhoud van het schengenakkoord strikt te herzien en het verdrag eventueel zelfs af te schaffen om tot een ander inzicht te komen. Europese landen verkeren namelijk ook in de situatie dat het Verdrag van Dublin, waarin staat dat elke asielzoeker bij aankomst asiel moet kunnen aanvragen, onder zware druk komt te staan. Het schengenakkoord moet dus veranderd of zelfs afgeschaft worden om het Verdrag van Dublin te laten functioneren.

 

• Tegen het CETA verdrag

CETA is een in werking getreden handelsverdrag tussen de Europese Unie en Canada, waarin afspraken zijn gemaakt over handel in goederen, diensten en investeringen om zogenaamd duurzame handel te bevorderen. Wij zijn tegen dit verdrag vanwege twee belangrijke punten. Ten eerste worden onze boeren hierin benadeeld, omdat ze door goedkope prijzen van Canadese boeren worden weggeconcurreerd. De boeren daar hoeven zich aan veel minder strenge welzijnseisen te voldoen dan onze eigen duurzame Nederlandse boeren. Aangezien Nederland steeds strengere eisen stelt richting onze boeren, heeft op de langere termijn grote nadelige gevolgen met faillissementen van onze boerenbedrijven tot gevolg.
Het tweede punt is dat dit verdrag absoluut niet opkomt voor de welzijn van dieren die we hier in Nederland wel kennen. In Canada mag een zeug bijvoorbeeld levenslang in een kooi worden geklemd. Dit is in Europa verboden en daarom vinden wij ook dat er door dit verdrag met twee maten wordt gemeten door hier op te komen voor de welzijn en rechten van dieren en tegelijkertijd producten van Canadese boeren in ons land aanbiedt, waarin dieren onder wrede praktijken hebben moeten leven.

 

• Vreedzaam buitenlandbeleid EU

De Europese Unie moet zich als een onafhankelijk federale unie gedragen op het wereldtoneel en niet als het schoothondje van de Verenigde Staten. Wij bepalen zelf op wie we sancties leggen, met wie we handel drijven en welke landen we wel of niet erkennen, zonder ons te laten beïnvloeden. De EU moet op het wereldtoneel het juiste voorbeeld nemen door zich in te zetten in globale problemen. Als een land in oorlog verkeert, dan kan het op onze hulp rekenen door de vluchtelingen daar van bijvoorbeeld basisbehoeften te voorzien. Als er ergens een natuurlijke ramp heeft plaatsgevonden, dan moeten landen op onze steun kunnen rekenen om hen bij te staan met de mogelijke middelen die wij te bieden hebben om hen daarbij te helpen. De EU moet het voorbeeld worden van een vrede, democratie en rechtvaardigheid en niet door verdeeldheid te veroorzaken, door alsmaar mee te gaan met de invloed en bevelen van de Verenigde Staten.

 

• Defensie uitgaven naar 2% bbp