Onze 
Partij

Onze beweging kent vier principes die uitgebreid zullen worden toegelicht:

​

 

• Confessionalisme

Alle standpunten en handelingen die deze partij uit en verricht, zal religie altijd als basis nemen. Wij vertegenwoordigen de abrahamitische religies, die het Christendom, de Islam en het Jodendom beslaan. De taak van deze beweging op het gebied van religieuze normen en waarden, is om deze groepen in de samenleving te verenigen tot een front. Zij (kerken, moskeeën, synagogen) moeten het aanspreekpunt gaan worden voor gelovigen in de samenleving. Dit zien wij vanuit confessioneel oogpunt als onze plicht.
Dit principe is niet tegenstrijdig met het punt dat wij geloven in scheiding van kerk en staat. Onze partij heeft geen enkele godsdienst opgenomen. Wij noemen onszelf dus niet christendemocratisch, islamitisch of joods. Wij nemen namens het confessionalisme, religieuze normen en waarden op die de samenleving moeten sturen doormiddel van alle maatschappelijke vraagstukken.
Ons grote verschil met andere ‘confessionele’ partijen zoals het CDA, CU en de SGP is dat wij geen christendemocraten zijn en dus geen religieuze partij. Wij vertegenwoordigen alle (Abrahamse) monotheïstische religies op hun normen en waarden. Daardoor zie je duidelijk dat CU en SGP een vaste achterban hebben en nooit groter worden. Het CDA is wat soepeler dan de vorige tweegenoemden, maar is haar geloofwaardigheid door wanbeleid in het land en wanbestuur binnen de partij zo goed als verloren. Wij zijn een nieuw geluid in Nederland die echt iedereen wil vertegenwoordigen.

​

 

• Communitarisme

Deze ideologie uit kritiek op het moderne kapitalisme (in haar zuiverheid) en het liberalisme. Door een combinatie van beide trends is onze samenleving de afgelopen decennia flink geatomiseerd geraakt door individualisering. Wij hebben overigens geen problemen met het laatstgenoemde, want door de zelfontplooiing en ontwikkeling van de mens heeft ons land grote economische ontwikkelingen doorgemaakt. Wel heeft diezelfde atomisering geleidt tot de vermarkting van onze samenleving en voor verval van gemeenschappen. Steeds meer Nederlanders zien zichzelf als een losstaand individu en niet als een trots onderdeel van een gemeenschap (bijvoorbeeld een moslim die zichzelf niet ziet als Abdulah alleenstaand, maar als onderdeel van de allochtone of islamitische gemeenschap, misschien wel beide). Hierdoor zoeken Nederlanders naar andere antwoorden die hun leegte kunnen opvullen (De verzuiling speelt hier een belangrijke rol bij, doordat bijvoorbeeld mensen uit de buurt niet meer wekelijks op zondag elkaar ontmoeten in de kerk). Denk hierbij aan de klimaatreligies door links progressieve mensen of populistische identiteitsmarkeringen. Er is weinig balans zichtbaar.
Nederland is weer toe aan een collectievere gemeenschap door zich hard te focussen op een burgermaatschappij. Nederland kent al verschillende vakbonden, vrijwilligersorganisaties en andere soorten verenigingen. Wij willen dat deze particuliere organisatie de samenwerking aangaan op grote schaal en de tussenlaag gaan vormen tussen burger en overheid. Vakbonden laten zich bijvoorbeeld pas horen wanneer er een wet wordt ingevoerd die nadelig kan uitpakken voor werknemers, terwijl vakbonden al voor de invoering van de wet aan de tafel horen te zitten met beleidsvoerders om compromissen te kunnen eisen met de richting van het kabinet. De vakbond zit daar namens alle leden van de gemeenschap die hun eisen/verzoeken hebben ingediend. Door deze wijze van besturen kan dit de hoeveelheid demonstraties flink laten dalen, doordat mensen inzien dat eisen stellen via de politieke weg tot invloed kan leiden. Door een sterke tussenlaag kan een democratische rechtsstaat daadwerkelijk functioneren, waarin de burger weer wat vertrouwen in de politiek kan vinden, die vandaag heel ver is te zoeken (dat overigens de schuld van het politieke klimaat is).

 

• Pragmatisme

Dit principe is een belangrijk onderdeel van deze beweging. Wij omschrijven deze filosofische manier van politiek bedrijven, als de focus zoeken in de praktische werking van een oplossing voor een maatschappelijk vraagstuk. Onze partij heeft veel idealen en kent zoals bovenstaande principes hebben beschreven, een duidelijke ideologie. Tegelijkertijd is het wel belangrijk om je visie realistisch te houden. Hierbij moeten je standpunten dus rekening houden met de samenstelling van het politieke spectrum in eigen land. Je kunt bijvoorbeeld als partij tegen het huidige zorgstelsel zijn. Je wilt het graag radicaal veranderen en overgaan op een geheel ander systeem. Als van tevoren al duidelijk is dat de overgrote meerderheid van dit land en het politieke spectrum niet staat te wachten op zo’n verandering en dus praktisch gezien niet uitgewerkt kan worden, dan is het aanhouden van dat standpunt dus ook zinloos. De theorie en de praktijk moeten op elkaar aansluiten, anders blijft het bij een ideologisch ideaal.
Door pragmatisch politiek te bedrijven kun je er voor kiezen om een deel van je standpunt naar voren te brengen. Je kiest dus niet voor het geheel veranderen van het huidige zorgstelsel, maar voor een aantal aanpassingen die aansluiten op je originele standpunten. Hierdoor bestaat er een veel grotere kans om je idealen daadwerkelijk uit te laten komen. Op deze manier kunnen wij als beweging op een effectieve manier politiek bedrijven voor dit land. Dat is waar wij voor staan.

 

• Solidarisme

Dit principe staat voor een balans in het economisch systeem van een land. Zowel het kapitalisme als het socialisme hebben negatieve gevolgen voor de sociale inkomensklassen in onze samenleving. Kapitalisme leidt tot een steeds grotere kloof tussen rijk en arm door concurrentie waar lang niet iedereen baat bij heeft, bijvoorbeeld de privatisering van nutsbedrijven, waar de zorg het grootste voorbeeld van is. Lagere inkomensklassen kunnen door de concurrentie van zorgverzekeraars en bureaucratie de kosten van de zorg niet meer veroorloven. Hoewel wij voorstander zijn van de vrije markt, moeten sommige maatschappelijke vraagstukken onder directe verantwoordelijkheid van de overheid staan, om de sociale ongelijkheid niet te vergroten en iedereen van dezelfde diensten te voorzien.
Het socialisme heeft ook negatieve invloeden op ons economisch systeem, omdat zij sociale ongelijkheid als probleem beschouwen. Sociaaldemocraten zien dat niet als probleem en erkennen zelfs de sociale ongelijkheid in onze maatschappij, maar willen wel zoveel mogelijk vanuit de overheid besturen en rijkere inkomensklassen afstraffen door procentueel veel meer belasting af te staan dan lagere klassen. Wij zoeken de balans op waarin alle klassen met elkaar samenwerken en elkaar onderling versterken door solidariteit. Een arts en een elektricien zijn niet anders ten opzichte van elkaar. Zonder de arts zal de zorg niet functioneren en zonder de elektricien, kan de zorg niet over moderne apparatuur beschikken. Bei